.

Terwijl de radio zachtjes op de achtergrond speelde, was ik omringd door de geur van de houten werkbank, de geluiden van de gereedschappen en het gevoel in mijn handen van alle tastbare materialen die ik kon vinden. Mijn reis begon, en het duurde een tijdje voordat ik ontdekte wat ik werkelijk wilde doen..

Na mijn middelbare schooltijd volgde ik niet zomaar een standaard pad. De studies op het HBO voelden niet "hands-on" en creatief genoeg, terwijl het MBO me niet de uitdaging bood die ik zocht. Ik besloot eerst de werkende wereld te gaan verkennen.

Net na mijn 19e verjaardag, was ik tijdens een pauze een tijdschrift aan het lezen. Met daarin interviews van vrouwen met ambachtelijke beroepen. Een meubelmaker, een vioolmaker, en een goudsmid.
En daar was het, als een plotseling oplichtend lampje: goudsmeden, dat wilde ik doen!

Mijn hart leidde mij naar Schoonhoven, waar ik mijn opleiding als goudsmid in 2007 met trots voltooide. Maar het lot besloot anders, want toen ik terugkeerde naar Groningen, stortte de economie in en werd het vinden van werk een enorme uitdaging. Ik was ervan overtuigd dat ik mijn ambacht pas echt goed zou kunnen leren onder begeleiding van een meester-goudsmid. Ondanks mijn vastberadenheid en overtuiging, vond ik deze niet in Groningen. Er was te weinig werk..

Het leven nam me mee op een andere weg, ik ontmoette mijn man en hij inspireerde mij om iets anders te gaan studeren. Ik besloot me op een mensgerichte carrière te richten. Maar na een paar jaar als student HBO Verpleegkunde, realiseerde ik me dat dit niet mijn roeping was. De frustraties groeiden door de gebrekkige zorg en het ontbreken van tijd voor echte zorg en aandacht.

We hebben veel meegemaakt hierna. Nog een keer verhuisd, naar een prachtig pittoresk huisje waar onze eerste dochter is geboren. Daarna bracht het leven me naar het midden van het land, dichter bij de familie van mijn echtgenoot. De droom om als goudsmid aan de slag te gaan bleef aanwezig. Maar opnieuw ontdekte ik dat dit wel erg lastig waar te maken was.
Mijn schoonmoeder kreeg in deze periode voor de tweede keer borstkanker en kwam te overlijden. In deze tijd begonnen de twijfels aan ons te knagen. Nu er geen familie meer in de buurt is, wat gaan we doen? Gaan we blijven? Of niet?En waar naartoe? We lieten die vraag even rusten. We hadden inmiddels twee dochters en de oudste ging net naar de basisschool. Ik vond een nieuwe baan als account manager waar ik me gewaardeerd voelde en waar ik omringd werd door kansen in een internationale setting.

Maar het universum had een verrassing voor ons in petto, en het noodlot stuurde ons een schokkende gebeurtenis. Een brand in ons huis dwong ons om op zoek te gaan naar een nieuwe thuisbasis. En dat bracht ons naar Alkmaar. Het voelde het als een nieuw begin, met nieuwe kansen.

In Alkmaar, te midden van de hectiek van het dagelijks leven, wilde ik opnieuw mijn droom volgen. En bij een webshop start-up kreeg ik een kans om mijn ambacht ruimte te geven, maar de snelle groei bracht andere verantwoordelijkheden met zich mee. Er bleek geen ruimte om het vak als goudsmid op te pakken, mijn drukke werkzaamheden stuurde mij richting andere functies binnen dit bedrijf. Ik worstelde met mijn gezondheid en werd uiteindelijk gediagnosticeerd met een burn-out. Maar toch had ik het gevoel dat er iets anders aan de hand was dan een burn-out..

In dezelfde periode moesten wij helaas ons huis, welke wij na de brand tijdelijk mochten huren, weer verlaten. Daar stonden we weer. Op zoek naar een nieuwe woning. Wat al gouw bleek, erg lastig was in Alkmaar. We moesten uitwijken naar een andere plaats. Het begon duidelijk te worden dat we de kinderen niet op dezelfde school konden houden omdat, waar we dan ook terecht zouden komen, dit te ver weg zou zijn. Mijn man kwam toen met het idee om weer terug te gaan naar Eerbeek. Ja, waarom ook niet?
Het geluk kwam op ons pad, want binnen twee weken hadden wij daar een woning gevonden.
Ongeveer een maand na de verhuizing begon de eerste lockdown, alles was gesloten. Altijd al ging er geen dag voorbij, dat ik niet dacht aan goudsmeden. Maar hier en nu besloot ik toch dat mijn gezondheid en mijn gezin nu even voor gingen.
Ik was overtuigd dat er iets anders aan de hand was dan een burn-out, maar wat?

Het leven heeft een wonderlijke manier om ons op de juiste weg te brengen.
Want mijn intuïtie heeft mij naar een andere waarheid geleid. Een paar maanden later en vele onderzoeken verder kwam de nieuwe diagnose: kanker...
Het was een beangstigende en leven veranderende ervaring die me deed beseffen dat het leven kort is en dat we moeten doen wat ons gelukkig maakt. Er bestaat op dat moment even niks anders meer dan wat echt belangrijk voor je is.
Terwijl ik daar lag in mijn ziekenhuisbed en de chemo door mijn infuus druppelde, werd een nieuw begin van een hoofdstuk in mijn verhaal geschreven.

Het was daar dat ik een belofte deed aan mezelf - als ik dit zou overleven, dan zou ik mijn droom najagen en mijn eigen bedrijf starten als goudsmid.

En nu sta ik hier, vastbesloten om mijn eigen bedrijf te starten als goudsmid. Ik weet niet wat de toekomst mij brengt, maar ik weet wel dat mijn passie en liefde voor het goudsmeden me drijven. Ik wil het ervaren en delen met anderen.
Ik koester de kunst van het goudsmeden als een kostbare schat en mijn expertise zal niet alleen vakmanschap weerspiegelen, maar ook liefde voor onze planeet en de mens. De emotie gaat verder dan het sieraad. Het is een verhaal, jouw verhaal.

Ga je met me mee? En samen onze eigen unieke verhalen creëren?